Tο αφιέρωμα δανείζεται τον τίτλο του από το βιβλίο Hitchcock/ Truffaut (Φρανσουά Τριφό: Χίτσκοκ ο τίτλος της ελληνικής έκδοσης) που καταγράφει μια σειρά μαραθώνιων συνεντεύξεων που πήρε ο Τριφό από τον Χίτσκοκ στο διάστημα μιας εβδομάδας τον Αύγουστο του 1962, κι ενώ ο τελευταίος ολοκλήρωνε το μοντάζ της ταινίας του Τα πουλιά. Για τον Χίτσκοκ μπορεί να ήταν μια σειρά συνομιλιών μ’ έναν νεαρό σκηνοθέτη, όμως για τον Τριφό, η συλλογή αυτή, την οποία επεξεργάστηκε ως το τέλος της ζωής του, είχε ειδικό βάρος: ήταν ολοφάνερα μία από τις ταινίες του. Σαν μια χειρονομία αγάπης γιου προς πατέρα, ο Τριφό υπερασπίζεται το έργο του Χίτσκοκ, για το οποίο δηλώνει στην εισαγωγή του βιβλίου: «Σκέφτηκα τότε πως ο Χίτσκοκ, που η ιδιοφυΐα του μόνο με εκείνη του Νταλί θα μπορούσε να συγκριθεί, είχε πέσει τελικά, στους κύκλους των αμερικανών διανοούμενων, θύμα τόσων ειρωνικών και ηθελημένα εξευτελιστικών συνεντεύξεων».

Όχι επειδή ο συνεντευξιαζόμενος ήταν ο μετρ του τρόμου –και του ασυνήθιστου, όπως προσθέτει ο Τριφό στην εισαγωγή– μα κυρίως επειδή το βιβλίο αποτελεί τη σπάνια καταγραφή του πνεύματος μιας γενιάς σκηνοθετών που πέρασαν αλώβητοι από το βουβό στο ηχητικό σινεμά. Διαβάζοντας το Hitchbook, όπως το είχε ονομάσει αρχικά ο Τριφό, έχουμε μπροστά στα μάτια μας το ενθύμιο ενός σκηνοθέτη-μοντέλο που έχει πια εξαφανιστεί. Ο Χίτσκοκ προσεγγίζει τις ιστορίες του με την αυθάδεια ενός παιδιού, αλλά και τη σοβαρότητα ενός επιχειρηματία, που επιθυμεί να γνωρίζει εκ των προτέρων το αποτέλεσμα. Γι’ αυτό, οι απαντήσεις του αποτελούν ένα κράμα αφέλειας και ιδιοφυΐας.

Tο κινηματογραφικό αφιέρωμα Χίτσκοκ/Τριφό παρουσιάζει σημαντικές ταινίες των δύο σκηνοθετών, μεταξύ των οποίων τις αγαπημένες χιτσκοκικές ταινίες του Τριφό, καθώς και μερικές δικές του ταινίες που θυμίζουν πιστοποιητικό συγγένειας.

-Φαίδρα Παπαδοπούλου