Ταξιδεύτρια του ονείρου:
η οραματική εμψύχωση της Σούζαν Πιτ

Η Σούζαν Πιτ (1943-2018) ανέπτυξε μια μοναδική δεξιοτεχνία στην ονειρώδη και εντατικά χειροποίητη ταινία εμψύχωσης, η οποία άνοιξε τον δρόμο μεταξύ του αμερικανικού πειραματικού και του αντερ- γκράουντ κινηματογράφου. Η Πιτ απέκτησε πρώτη φορά φήμη όταν η τώρα πια κλασική της ταινία εμψύχωσης Ασπάραγκους επιλέχθηκε να προβάλλεται μαζί με το Eraserhead του Ντέιβιντ Λιντς, στις εκτεταμένες μεταμεσονύκτιες προβολές που διήρκησαν σχεδόν δύο χρόνια. Νυκτόβια και ελλειπτική, η ταινία Ασπάραγκους μύησε το κοινό στον παράξενο, σουρεαλιστικό και ψυχό-σεξουαλικά φορτισμένο ονειρισμό, ο οποίος θα παραμείνει αδιάκοπος σε όλο το έργο της, ενώ ανέδειξε την επιδεξιότητα της Πιτ στις τεχνικές εμψύχωσης –από των πολλαπλών επιστρώσεων κινούμενο σχέδιο στην εμψύχωση με πλαστελίνη. Τολμηροί τεχνικοί πειραματισμοί και ζωηρή εικονοποιία χαρακτηρίζουν και τις ύστερες ταινίες της Πιτ, όπως το Οδός χαράς ο οποίο άντλησε αυτοβιογραφική έμπνευση από τη ζωή της στη Βοστόνη και στη Λατινική Αμερική, καθώς και τη συλλογική ταινία Ο γιατρός. Η απολαυστική και πλούσια εικονοποιία στο Ασπάραγκους και στη μετέπειτα δουλειά της δείχνουν το υπόβαθρο της Πιτ στη ζωγραφική, καθώς και την ακλόνητη επιμονή της στις χειρονομιακές ποιότητες και στις μοναδικές κινήσεις του αν- θρώπινου χεριού, ακόμη και όταν η κινούμενη εικόνα μετακινιόταν προς το ψηφιακό. Μακρόχρονο και αγα- πημένο μέλος του θρυλικού πανεπιστημιακού τμήματος CalArts, η Πιτ ήταν δασκάλα και μέντορας. Πριν μετακομίσει στην Καλιφόρνια, η Πιτ δίδαξε επίσης στο Τμήμα Οπτικών και Περιβαλλοντικών Σπουδών του Χάρβαρντ, όπου επεξεργάστηκε τις δύο πιο φιλόδοξες ταινίες της το Ασπάραγκους και το Οδός χαράς, καλώντας εκκολαπτόμενους τότε και σημαντικούς εμψυχωτές αργότερα, όπως την Helen Hill, να είναι οι βοηθοί της.

-Χέιντεν Γκεστ